အစၥလာမ့္လမ္းစဥ္ျဖင့္ လူ႔ဘ၀တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ အေျခခံဥပေဒ (သို႔မဟုတ္) ယွရီအဟ္ အပိုင္း (၄)

အစၥလာမ့္လမ္းစဥ္ျဖင့္ လူ႔ဘ၀တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ အေျခခံဥပေဒ (သို႔မဟုတ္) ယွရီအဟ္
အပိုင္း (၄)
******************************************
(ဂ) ပညာရွင္မ်ား၏ သေဘာတူအဆိုညီမႈ - အိဂ်္မာအ္၌ ...

'' ငါ၏ေနာက္လိုက္မ်ားမွ (အစစ္အမွန္) ပညာရွင္တို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ် မွားယြင္းမႈ၌ ရပ္တည္ ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ '' ဟု တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)မွ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္ရာ အစၥလာမ့္ဥပေဒဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈတြင္ အိဂ်္မာအ္ ဟုေခၚေသာ ပညာရွင္မ်ား၏ သေဘာတူအဆိုညီမႈမွာ တတိယအရင္းအျမစ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အိဂ်္မာအ္ ၏အယူအဆကား - ေခတ္တစ္ေခတ္/မ်ဳိးဆက္တစ္ဆက္ရိွ ပညာရွင္တို႔မွ သာသနာ့ေရးရာကိစၥတစ္ရပ္ရပ္အေပၚ အကဲြအလဲြမရိွ သေဘာတူအဆိုညီၾကလွ်င္ ၄င္းစည္းမ်ဥ္းကို ဥပေဒအျဖစ္ ျပ႒ာန္းျခင္းျဖစ္သည္။ ကုရ္အာန္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စြႏၷဟ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း သက္ဆိုင္ရာကိစၥတစ္ခုခုနွင့္စပ္လ်ဥ္းျပီး ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာလမ္းညႊန္ကို မေတြ႕ရသည့္အခါမွသာ ပညာရွင္မ်ားမွ အိဂ်္မာအ္ ျပဳခြင့္ရိွေပသည္။ (မရွာေဖြ မစိစစ္မသံုးသပ္ဘဲ စဥ္းစားအေျဖထုတ္ပိုင္ခြင့္ မရိွေခ်)။ ယင္းသို႔ေသာစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို အစၥလာမ့္အသိပညာၾကြယ္ဝလွသည့္ပညာရွင္မ်ားမွ ထုတ္ေဖာ္ၾကရ၏။ ၄င္းတို႔အေနနွင့္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အယူအဆကို အသံုးျပဳခြင့္မရိွဘဲ ကုရ္အာန္နွင့္စြနၷဟ္တို႔မွ အေၾကာင္းရင္းခံ နွင့္ အနွစ္သာရမ်ား၌သာ အေျခခံေတြးေခၚရေပသည္။ ဥပမာ အစၥလာမ့္နယ္ပယ္သည္ အာေရဗ်နယ္နမိတ္ကိုေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါဝယ္ မုစ္လင္မ္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအဖို႔ မိမိတို႔ကိုဆန္႔က်င္သည့္ မုစ္လင္မ္မဟုတ္ေသာ အျခားနိုင္ငံမ်ားနွင့္ ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္မ်ား ျပဳနိုင္ မျပဳနိုင္ကိစၥကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရ၏။ ဤအေၾကာင္းနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ကုရ္အာန္နွင့္စြနၷဟ္၌ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပခ်က္ မရိွ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာရွင္မ်ားသည္ '' ၄င္းျပင္ အကယ္၍ ထိုသူတို႔သည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသို႔ ယိမ္းညႊတ္ၾကပါလွ်င္ အသင္တို႔သည္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးဖက္သို႔ တိမ္းညႊတ္ပါေလ (၈း၆၁) ” ဟူေသာ ကုရ္အာန္႔ဆိုလိုခ်က္ကိုမီွး၍ မုစ္လင္မ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအား မလိုမုန္းထားရိွေစကာမူ ဒုကၡအႏၲရာယ္ေပးျခင္းမျပဳသမွ် ၄င္းတို႔နွင့္ ပဋိညာဥ္ ျပဳနိုင္သည္ဟု သေဘာတူအဆိုညီခဲ့ၾကပါသည္။



(ဃ) သ႑ာန္တူဥပေဒဆိုင္ရာ နိႈင္းယွဥ္ဆန္းစစ္သုေတသနျပဳခ်က္မ်ား (ကိယာ့စ္)၌ ...

အစၥလာမ္ေလာကမွ ဥပေဒပါရဂူမ်ားသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အားသိနိုင္ရန္ ဆင္ျခင္တံုတရားျဖင့္ အျပင္းအထန္အားထုတ္မႈ - အိဂ်္သိဟာ့ဒ္ နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကသည္။ အသစ္ထြန္းေပၚလာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ နွင့္ ေခတ္ကာလ၌ (ဗ်ာဒိတ္ႏွင့္ညီညြတ္ေသာ) တရားဝင္စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရရိွေရးအတြက္ျဖစ္သည္။ ကနဦးပိုင္းက ပညာရွင္တို႔သည္ က်ဳိးသင့္ေၾကာင္းသင့္အေတြးအျမင္ (ရိုင္ယ္)အားျဖင့္ အစၥလာမ့္အစဥ္အလာအေပၚအေျချပဳ၍ ဥာဏ္စြမ္းထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကကုန္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ကာလၾကာရွည္လာသည္နွင့္အမွ် ဤနည္းစဥ္မွာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲျဖစ္လြန္းသည္ဟု ပညာရွင္မ်ားမွ အျမင္ျဖစ္လာကာ အေျခအျမစ္မဲ့ မခိုင္မာသည့္အေတြးအျမင္မ်ားထြက္ရိွလာမည္ကို စိုးရိမ္ခဲ့ၾကကုန္၏။ ထင္ရွားေက်ာ္ျကား၍ ၾသဇာႀကီးမားေသာ ဥပေဒပါရဂူ (အိမာမ္) ရွာဖိအီ၏ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ အစၥလာမ့္ ဥပေဒပညာရွင္တို႔က ဥပေဒဆိုင္ရာနိႈင္းယွဥ္ဆန္းစစ္သုေတသနျပဳခ်က္တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းကို ကိယာ့စ္ ဟုေခၚဆိုသည္။ ကုရ္အာန္၊ စြႏၷဟ္၊ အိဂ်္မာအ္၌ ထင္ရွားသည့္စည္းမ်ဥ္းမေတြ႕ရပါက သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းကိစၥအတြက္ ယင္းအရင္းအျမစ္သံုးရပ္ရိွ သ႑ာန္တူ/ဆင္တူယိုးမွားကိစၥ/အေနအထားမ်ားအေပၚ အေျခခံ လ်က္ နိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ကာ အေျဖထုတ္ေလ့ရိွေပသည္။

ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒ၏ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၅ ရပ္

၁။ မျပဳမေနရ - ဖရႆြ္

ဤဥပေဒမ်ားကို ကုရ္အာန္ နွင့္ စြႏၷဟ္၌ ထင္ရွားစြာ အမိန္႔ေပးေဖာ္ျပထား၏။ ယင္းေဖာ္ျပခ်က္၏ အေၾကာင္းတရား၊ အေျမာ္အျမင္မွ လူတစ္ဦးခ်င္းနွင့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအက်ဳိးအတြက္ ဥပေဒမ်ားကို ထုတ္ယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤမျပဳမေနရတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္မွ အျမင့္မားဆံုးေသာကုသိုလ္အက်ဳိး ရရိွေစသည္။ ဤတာဝန္မ်ားကို ေရွာင္ဖယ္ေသာ္ သို႔မဟုတ္ အေလးကရုမျပဳေသာ္ အျပစ္ထိုက္၍ ေနာင္တမလြန္တြင္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံရသည္။ အခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ား၌ ဤေလာကီတြင္လည္း ျပစ္ဒဏ္သက္ေရာက္၏။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီနွင့္ပတ္သက္ေနေသာ ဤအရာမ်ားကို သိရိွျခင္း၊ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္က်င့္ႀကံျခင္းသည္ မုစ္လင္မ္တိုင္းအတြက္ မုစ္လင္မ္ျဖစ္ျခင္း၏တာဝန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤတာဝန္မ်ား၌ အစၥလာမ့္မ႑ိုဳင္ငါးရပ္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္၏။ အမ်ားနွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မျပဳမေနရတာဝန္မ်ားမွာမူ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးအေပၚ တာဝန္ရိွေသာ္လည္း လူတစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ မလိုအပ္ပါ။ လူတစ္စုမွ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ တာဝန္ေက်ပြန္ရာေရာက္၏။ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းကိုကာကြယ္ရန္ လူတိုင္းကိုယ္စီတာဝန္ရိွ၏။ သို႔ေသာ္ နိုင္ငံကိုကာကြယ္ရန္မွာ အမ်ားဆိုင္ရာတာဝန္ ျဖစ္၏။

၂။ တိုက္တြန္းမႈ/တြန္းအားေပးမႈ - မန္ဒူးဗ္

ဤဥပေဒမ်ားသည္ မျပဳမေနရဥပေဒတို႔ကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ပါက ကုသိုလ္ရရိွျပီး ၊ လ်စ္လ်ဴရႈမိလွ်င္လည္း အျပစ္မျဖစ္ေခ်။ ဥပမာ - တစ္ေန႔ဆြလာသ္ငါးႀကိမ္ဝတ္ျပဳျခင္းသည္ မျပဳမေနရတာဝန္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဤဝတ္ျပဳမႈ ငါးႀကိမ္ရိွ အပိုျဖည့္စြက္ဝတ္ျပဳမႈမ်ားမွာ ဖန္ဆင္းရွင္နွင့္ပိုမိုနီးကပ္ေစသည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည္။ (ကြ်နု္ပ္တို႔ထံ၌ နဝါဖိလ္ ဟု ျခံုငံုေခၚဆိုၾကသည္)။

၃။ ခြင့္ျပဳခ်က္ - မုဗာဟ္

ဤလုပ္ရပ္မ်ားသည္ ခြင့္ျပဗဳခ်က္ရိွ၏။ ေကာင္းသည္ဆိုး၏ တိက်စြာ သတ္မွတ္မထားေခ်။ ဥပမာ တစ္ဆူရွင္ဝါဒ (ေသာင္ဟီးဒ္)အေပၚမွာသာ ရပ္တည္ကုန္ၾကေသာ ေရွးက်မ္းရသူတို႔၏သားငါးမ်ားကို စားသံုးခြင့္ရိွသလို ၄င္းတို႔အနက္မွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုလည္း ထိမ္းျမားခြင့္ရိွသည္ဟု ကုရ္အာန္၌ ေဖာ္ျပ၏ (၅း၅)။ ဤအျပဳအမူနွစ္မ်ဳိးမွာ စာရိတၱေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းနွင့္မသက္ဆိုင္၊ ကုသိုလ္လည္းမရ ျပစ္ဒဏ္လည္းမသင့္ေခ်။ (ယေန႔ေခတ္တြင္ အဟ္လိကိသာ့ဗ္ ေခၚ ေရွးက်မ္းရသူမ်ားအနက္ ဗ်ာဒိတ္အမိန္႔အမွန္အတိုင္း ရပ္တည္သူ မရိွသေလာက္ နည္းပါးလြန္း၏) လုပ္ရပ္တစ္စံုတစ္ရာနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ကုရ္အာန္နွင့္စြႏၷဟ္၌ တစ္စံုတစ္ရာသတ္မွတ္ခ်က္ရိွပါလွ်င္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးထားသည္ဟုု နားလည္နိုင္ပါသည္။ တိက်စြာတားျမစ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ အစၥလာမ့္အဆံုးအမနွင့္ မဆန္႔က်င္ေသာအရာဟူသမွ် ျပဳခြင့္ရိွေၾကာင္းကို ဆိုလိုေပသည္။ ဤသည္မွာ အစၥလာမ့္က်င့္ဝတ္၌ ေန႔စဥ္ဘဝဆိုင္ရာ အေျခခံအက်ဆံုးစည္းမ်ဥ္းပင္ျဖစ္၏။

၄။ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ - မကရူးဟ္

ဤလုပ္ရပ္မ်ားကို တားျမစ္မထား၊ သို႔ေသာ္ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ သို႔မဟုတ္ ကဲ့ရဲ့ရႈတ္ခ်စရာကိစၥမ်ဳိးျဖစ္၏။ ၄င္းတို႔ကိုျပဳလုပ္မိျခင္းျဖင့္ အျပစ္မျဖစ္၊ သို႔ရာတြင္ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းက ကုသိုလ္အက်ဳိးကို ရရိွေစသည္။ အေကာင္းဆံုး ဥပမာေပးရလွ်င္ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္းကိစၥမ်ဳိးျဖစ္သည္။ လင္မယားကြာရွင္းမႈကို '' ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္ပါး၌ ျပဳပိုင္ခြင့္ ရိွေသာအရာမ်ားအနက္ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္အျဖစ္ဆံုးကိစၥ '' ဟု သတ္မွတ္ထားပါသည္။

၅။ ယတိျပတ္တားျမစ္ပိတ္ပင္ခ်က္ - ဟရာမ္

ဤလုပ္ရပ္မ်ားမွာ လံုးဝပိတ္ပင္တားျမစ္ျခင္းခံရ၏။ ယင္းအရာမ်ားသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းေရာ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းကိုပါ အနၲရာယ္ျဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ တားျမစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားကိုျပဳလုပ္လွ်င္ အျပစ္ရိွသည္ဟု သတ္မွတ္ထားျပီးအခ်ဳိ႕့မွာ အေရးယူျပစ္ဒဏ္ေပးေစသည္။ တားျမစ္ခ်က္တို႔အား ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္မွ ဆုလာဘ္ (အက်ဳိးကုသိုလ္) ရရိွေစ၏။ ဟရာမ္၏ဥပမာမ်ားမွာ လူသတ္မႈ၊ ခိုးဝွက္မႈ၊ လိင္ေဖာက္ျပန္မႈ၊ အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း၊ ေလာင္းကစား စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ တားျမစ္မႈဖက္ေရွ႕ရႈေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ဟရာမ္ဟု သတ္မွတ္ထားေပသည္။ ဟရာမ္လုပ္ရပ္မ်ားတြင္လည္း နွစ္မ်ဳိးနွစ္စားရိွ၏။ တစ္မ်ဳိးမွာ ၄င္းကိုယ္၌ကပင္ အနၲရာယ္ျဖစ္ေစေသာအျပဳအမူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕အေျခအေနေၾကာင့္ ဟရာမ္ျဖစ္ရ၏။ ဥပမာ - အလွဴဒါနေပးကမ္းျခင္းသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာအျပဳအမူတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္တိုင္ (ခိုးဝွက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သမၼာအာဇီ၀မဟုတ္သည့္/မသမာသည့္စီးပြားေရးမွရရိွလာေသာ) ဓနဥစၥာမ်ားမွ လွဴဒါန္းျခင္းကိုမူ တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားပါသည္။ အေျခအေန/အေနအထားေပၚမူတည္၍ က်င့္ဝတ္လုပ္ရပ္မ်ား၏အမ်ဳိးအစားသည္လည္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္တတ္၏။ ဥပမာေပးရပါလွ်င္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေပၚထြန္းလာကာစ၌ အစၥလာမ့္ပညာရွင္အမ်ားအျပားက ၄င္းကို မနွစ္ၿမိဳ႕မႈ (မကရူးဟ္) ဟု အမ်ဳိးအစားသတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ အနံ႔အသက္ဆိုးဝါးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တဖန္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ ကင္ဆာ နွင့္ အျခားေရာဂါမ်ားျဖစ္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္အား အနၲရာယ္ျပဳနိုင္ေၾကာင္း ေဆးပညာဆိုင္ရာေဖာ္ထုတ္ခ်က္မ်ားထြက္လာသည့္အခါ ပညာရွင္မ်ားစြာက ဟရာမ္၏အမ်ဳိးအစား၌ ထည့္သြင္းလိုၾကသည္။ ယွရီအဟ္မွ အကာအကြယ္ျပဳထားသည့္ ' အသက္နွင့္ဘဝကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ' အေပၚ အနၲရာယ္ ျဖစ္လာေစေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ရာတြင္လည္း အခ်ဳိ႕ဥပေဒဆိုင္ရာသတ္မွတ္ယူဆခ်က္ (ဖသ္ဝါ)မွာကား လူတစ္ဦးခ်င္းစီအဖို႔ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစနိုင္သည့္အေျခအေနအေပၚ မူတည္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားေပသည္။