Pages

.

“ အားလံုးအတြက္ ကုရ္အာန္ ” - ၆

“ အားလံုးအတြက္ ကုရ္အာန္ ” - ၆
***************************
ဝဟီ ထုတ္ျပန္မႈ အဆင့္ဆင့္
===============
မုဟမၼဒ္(ဆြ)က မိမိ၏အေဆြေတာ္တို႔အား ဝဟီဗ်ာဒိတ္ေတာ္သည္ မိမိထံေတာ္သို႔ ဂ်ိဗ္ရီးလ္ (အလိုင္)မွတဆင့္ အေျခခံနည္းလမ္းနွစ္မ်ဳိးျဖင့္ က်ေရာက္လာခဲ့ေၾကာင္း ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့၏။
- ဝဟီဗ်ာဒိတ္သည္ ဆင့္ျပန္မႈၿပီးဆံုးခိ်န္၊ မိမိမွ အလြတ္မွတ္သားမိခ်ိန္အထိ ေခါင္းေလာင္းသံအလား ေရာက္ရိွလာခဲ့၏။
- ေကာင္းကင္တမန္ဂ်ိဗ္ရီးလ္ (အလိုင္)သည္ လူ႔ပံုပန္းသ႑ာန္ေဆာင္၍ ဝဟီဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို မိမိထံ ပို႔ေဆာင္ျဖန္႔ခ်ိခဲ့၏။
နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း ရမႆြာန္လျမတ္အတြင္း ေကာင္းကင္တမန္ ဂ်ိဗ္ရီးလ္ (အလိုင္) သည္ မုဟမၼဒ္ (ဆြ)ထံေတာ္သို႔ ေရာက္ရိွလာျပီး ထုတ္ျပန္ပို႔ခ်ျပီးသမွ်ေသာ ကုရ္အာန္ကို အတူတစ္ကြ ျပန္လွန္ဖတ္ၾကားေလ့က်င့္စၿမဲ ရိွခဲ့၏။ မုဟမၼဒ္(ဆြ) ကြယ္လြန္မည့္နွစ္တြင္မူ ဂ်ိဗ္ရီးလ္ သည္ နွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ေရာက္လာကာ ျပန္လည္ဖတ္ၾကား ေလ့က်င့္ခဲ့ေလသည္။ ထိုကာလအေတာအတြင္း ကုရ္အာန္တစ္ေစာင္လံုး၏ အေၾကာင္းအရာနွင့္ အစီအစဥ္ခ်မႈကို အၿပီးသတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ဝဟီဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို တစ္ႀကိမ္တည္းျဖင့္ တစ္လံုးတစ္ဝ လက္ခံရရိွခဲ့ျခင္း မဟုတ္။ အေၾကာင္းခံအေၾကာင္းရပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ အဆင့္ဆင့္ လက္ခံရရိွခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕နိုင္၏။


- တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္နွင့္အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို အလႅာဟ့္တမန္ေတာ္စစ္စစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေစရန္ ဝဟီျဖင့္ပို႔ခ်ျခင္း။
ဥပမာ - ေဒသနာ့သတင္း ေဟာေျပာပို႔ခ်ရာတြင္ ေတြ႕ႀကံဳရေသာ အတိတ္တမန္ေတာ္မ်ား၏အျဖစ္အပ်က္ (နွင့္) ၄င္းတို႔၏ အခက္အခဲဒုကၡမ်ားအား အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္းမွာ မုဟမၼဒ္ (ဆြ)နွင့္ သူ႔ေဆြသဟာမ်ား၏ သံနၷိဌာန္ကို သန္မာအားေကာင္းလာေစရန္အတြက္ ျဖစ္၏။
- ဝဟီဗ်ာဒိတ္နွင့္ ႀကံဳဆံုဖူးျခင္း မရိွေသာ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ရပ္အေပၚ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ဥပေဒသမ်ားကို တစ္ဆင့္ခ်င္း ျဖည္းျဖည္းနွင့္မွန္မွန္ ခ်မွတ္သြားျခင္း။
အကယ္၍ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို တစ္ႀကိမ္တည္းျဖင့္ အကုန္အစင္ခ်မွတ္ပို႔ေဆာင္ခဲ့ပါက မုအ္မင္န္မ်ားအဖို႔ မိမိတို႔၏ဘဝပံုစံအား ညတြင္းခ်င္း ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ မလဲြမေသြ ခဲယဥ္းလွေပမည္။ (ဥပမာ) အရက္ကို ပိတ္ပင္ျခင္း၌ ပထမဦးစြာ အကန္႔အသတ္ျဖင့္အသံုးျပဳေစရာမွ မတူညီေသာအဆင့္သံုးရပ္ရိွေနေၾကာင္း ေတြ႕ရေပမည္။ အစၥလာမ္ မတိုင္မီက အာေရဗ်၏ယဥ္ေက်းမႈ၌ အရက္ (နွင့္ မူးယစ္ေသစာ) သည္ အဓိကက႑တစ္ရပ္အျဖစ္ ေနရာယူထားျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းသို႔ေသာအေျခအေန၌ သာသနာ့တားျမစ္ခ်က္ဥပေဒတစ္ရပ္ကို အစိမ္းသက္သက္ သြတ္သြင္းလိုက္၍ မရစေကာင္းေပ။
- က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို စဲြၿမဲစြာမွတ္မိသြားေစျခင္း နွင့္ ကုရ္အာန္႔နည္းလမ္းကို လက္ေတြ႕အသံုးခ်ရန္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ လြယ္ကူညက္ေညာသြားေစျခင္း။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ အနည္းငယ္မွ်စီ ထုတ္ျပန္ခ်မွတ္ခံရသျဖင့္ မုအ္မင္န္မ်ားအတြက္ လြယ္လင့္တကူ မွတ္သားနိုင္ခြင့္ရခဲ့သည္သာမက ယင္းအဆံုးအမမ်ားကို လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္း၌ အဆင္ေျပစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားနိုင္ခဲ့ၾကေပသည္။

မကၠဟ္ေခတ္ နွင့္ မဒီနဟ္ေခတ္ ကာလ
=====================
တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)၏ ပထမဦးဆံုးဗ်ာဒိတ္ေတာ္ လက္ခံရရိွသည္မွာ မကၠဟ္ၿမိဳ႕၌ ျဖစ္၏။ မိမိ၏ တမန္ေတာ္ဘဝသက္တမ္း ပထမပိုင္း(၁၃)နွစ္မွာ မကၠဟ္၌ ကုန္လြန္ခဲ့သည္။ ဤကာလအတြင္း က်ေရာက္လာသည့္ က႑မ်ား နွင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မကၠဟ္တြင္က်ေရာက္ေသာ ေဒသနာသတင္းမ်ားအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။ သာသနာ့ညွင္းပန္းမႈမ်ားေၾကာင့္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)နွင့္ေဆြသဟာမ်ားက မဒီနဟ္ၿမိဳ႕သို႔ ယတိျပတ္ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ဝဟီ၏ဒုတိယကာလ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုကာလမွာ(၁ဝ)နွစ္ျဖစ္၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ) မဒီနဟ္၌ စံပယ္ေတာ္မူစဥ္ကာလအတြင္း က်ေရာက္လာသည့္ က႑မ်ားနွင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မဒီနဟ္တြင္ က်ေရာက္ေသာ ေဒသနာသတင္းမ်ားအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏အစီအစဥ္မွာ ခုနွစ္သကၠရာဇ္အလိုက္ မဟုတ္ရကား မကၠဟ္က်ေဒသနာသတင္း နွင့္ မဒီနဟ္က်ေဒသနာသတင္းတို႔သည္ က႑မ်ားစြာတြင္ ေဒြးေရာယွက္တင္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ရွည္လ်ားေသာ စူရဟ္မ်ား၌ ျဖစ္သည္။

(၁) မကၠဟ္တြင္က်ေရာက္ေသာ ေဒသနာသတင္းမ်ား
--------------------------------------------------------
မကၠဟ္တြင္ က်ေရာက္ေသာ စူရဟ္အမ်ားစုမွာ က်မ္းဂန္၏ေနာက္ပိုင္း၌ရိွေနသည္ကို ထူးျခားစြာ ေတြ႕ရ၏။ ထိုစူရဟ္မ်ားမွာ က်စ္လစ္ထိမိတိုေတာင္းၾက၏။ စူရဟ္စုစုေပါင္း (၁၁၄)ပါးအနက္ (၈၅)ပုဒ္မွာ မကၠဟ္က် စူရဟ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ကုုရ္အာန္ကို အပံု(၃ဝ)ပံု ပိုင္းလိုက္လွ်င္ (၁၁)ပံုစာ ရိွေနေလသည္။
တမန္ေတာ့္ဘဝ၏ ဤမ်က္နွာစာကာလအတြင္း ကုရ္အာန္သည္ လူတို႔အား အစၥလာမ္ဖက္သို႔ ဖိတ္ေခၚေရး အေၾကာင္းအရာအေပၚ ေရွ႕ရႈဦးတည္ထားသည္။ သက္ဝင္ယံုၾကည္ၾကသည့္ လူ႔အစုအေဝးေလးမွ်သာ မဟုတ္ဘဲ လူသားထုတစ္ရပ္လံုးကို ရည္ညႊန္းထားပါသည္။ မကၠဟ္က် စူရဟ္မ်ား၏ ပင္မအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း အမ်ဳိးအစား(၃)မ်ဳိး ခဲြျခားနိုင္၏။

(က)တစ္ဆူရွင္ဝါဒ - ေသာင္ဟီးဒ္
ဤကာလအတြင္းမွ စူရဟ္မ်ားသည္ အာရပ္ မုရွ္ရစ္က္အမ်ားစုအတြက္ သူစိမ္းျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနေသာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္၊ ဇာတိေတာ္မ်ားအေၾကာင္းကို မိတ္ဆက္တင္ျပထား၏။ ကုရ္အာန္၏အေစာပိုင္း အေနအထား၌ ကိုးကြယ္အပ္ရာအရွင္သခင္သည္ တစ္ဆူတစ္ပါးတည္းသာရိွေၾကာင္းကို မုရွ္ရစ္က္တို႔အား သိျမင္နားလည္ေအာင္ မ်ားေျမာင္စြာ ဦးတည္ေဇာင္းေပးထား၏။ ထိုအရွင္ျမတ္တစ္ပါးတည္းကိုသာ မည္သည့္အရာနွင့္မွ် ဖက္စပ္ယွဥ္တဲြမျပဳဘဲ နာခံကိုးကြယ္ရန္ျဖစ္ေလ၏။ ဤသည္မွာ ဤမ်က္နွာစာကာလအတြင္း ကုရ္အာန္၏ အေျခခံသာသနာ့သတင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

(ခ) တရားစီရင္မည့္ေ႔့ေတာ္ နွင့္ ေနာင္တမလြန္ဘဝ
မကၠဟ္က႑မ်ားအတြင္း ဒုတိယအေရးအႀကီးဆံုးေသာ လမ္းညႊန္သြန္သင္ခ်က္မွာ တရားစီရင္မည့္ေန႔ေတာ္၊ ေနာင္တမလြန္အေၾကာင္းမ်ားနွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေဟာၾကားခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ၄င္းသည္လည္း မုရွ္ရစ္က္ တို႔၏ယံုၾကည္ခ်က္နွင့္ ျပႆားတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း ျဖစ္ေနခဲ့၏။ ၄င္းတို႔၏ယံုၾကည္ခ်က္တြင္ ေသလြန္ျပီးေနာက္ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာလုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ အေရးယူစီရင္ခ်က္ဟူသည္ မပါဝင္သည္သာမက လက္ခံနိုင္စြမ္းလည္း မရိွပါေခ်။

(ဂ) သမာဓိ
ဤကာလအတြင္း က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏ အေလးထားမႈမွာ - အစၥလာမ္လက္ခံသူ မုအ္မင္န္တို႔၏ အေနအထိုင္နွင့္အျပဳအမူမ်ား ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေရးျဖစ္၏။ ဤဆံုးမသြန္သင္ခ်က္မ်ားက လူတို႔၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးမ်ားကို တင္းမာသူ၊ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းသူ၊ အလ်င္လို သည္းမခံတတ္သူအျဖစ္မွသည္ တည္ၿငိမ္သူ၊ သနားၾကင္နာတတ္သူ၊ စိတ္ရွည္သည္းခံတတ္သူ လူသားမ်ားအျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းသြားေစခဲ့၏။ စီးပြါးေရးရာ သိကၡာမဲ့လုပ္ရပ္မ်ား၊ လူမႈေရးရာမတရားမႈမ်ားမွာ ပလႊားမာန နွင့္ ရုပ္ဝါဒေၾကာင့္ ထြက္ေပၚထင္ရွားလာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို ကုရ္အာန္က အထူးျပဆိုထားသည္။ ၄င္းအျပင္ ကြ်န္မ်ားကိုလြတ္လပ္ခြင့္ေပးေရးနွင့္အတူ မိဘမဲ့မ်ား၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံေရးနွင့္ပတ္သက္၍ ဖိတ္ေခၚထားခ်က္မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ၾကရေပမည္။

(၂) မဒီနဟ္တြင္က်ေရာက္ေသာ ေဒသနာသတင္းမ်ား
-----------------------------------------------------
ဤစူရဟ္မ်ားသည္ မကၠဟ္က်စူရဟ္မ်ား၏ေနာက္မွ ထုတ္ျပန္ခ်မွတ္ျခင္းခံရေသာ္လည္း အမ်ားစုကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏အစပိုင္းတြင္ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ မကၠဟ္က်စူရဟ္မ်ားထက္လည္း မ်ားစြာရွည္လ်ား၏။ စူရဟ္ စုစုေပါင္း(၁၁၄)ပါးအနက္ မဒီနဟ္က်စူရဟ္မွာ (၂၉)ပုဒ္ရိွ၏။ ကုရ္အာန္ကို အပံု(၃ဝ)ပိုင္းလိုက္လွ်င္ (၁၉)ပံုစာ ရိွေနေလသည္။ မဒီနဟ္က်စူရဟ္သည္ အေရအတြက္နည္းပါးေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာက႑အေလ်ာက္ အေရးပါလွေပ၏။ ဤစူရဟ္မ်ားမွာ လူသားထုတစ္ရပ္လံုးအတြက္မဟုတ္ဘဲ မုအ္မင္န္တို႔၏ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းသက္သက္ကိုသာ ရည္ညႊန္းထားေၾကာင္း ေအာက္ပါအမ်ဳိးအစားမ်ားျဖင့္ ေတြ႕ရေပသည္။

(၁) ဥပေဒသ ျပ႒ာန္းျခင္း
ယွရီအဟ္ ဟုေခၚဆိုေသာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏ဥပေဒသအမ်ားအျပားသည္ မဒီနဟ္ေခတ္ကာလအတြင္း တိုးတက္ဖံြ႕ၿဖိဳးလာခဲ့သည္။ ထိုကာလတြင္ အဆင့္ျမင့္ကိုယ္က်င့္တရားအေျခတည္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးနိုင္ရန္အတြက္ လူ႔အသိုက္အဝန္းဆိုင္ရာဥပေဒသမ်ားသည္ လူ့တစ္ဦးခ်င္းဆိုင္ရာဥပေဒသ (ပုဂၢလဥပေဒသ)မ်ားကဲ့သို႔ပင္ အေရးႀကီးလာခဲ့ေပသည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ ေတြ႕ျမင္ၾကရသည့္ ဥပေဒသအမ်ားစုတို႔သည္ မဒီနဟ္ရိွ မုစ္လင္မ့္အသိုက္အဝန္း၏အေတြ႕အႀကံဳမ်ားမွ တိုက္ရိုက္ေရာင္ျပန္ဟပ္ ထြက္ရိွလာျခင္းျဖစ္၏။

(၂) ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်သူ (မုဟာဂိ်ရ္)မ်ား နွင့္ ကူညီသူနယ္ခံ (အန္ဆြာရ္)မ်ားအၾကား ဆက္ဆံေရးက႑
မကၠဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္မွ ယတိျပတ္ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကသူ - မုဟာဂိ်ရ္မ်ား (နွင့္) မဒီနဟ္ၿမိဳ႕ခံကူညီသူမ်ား - အန္ဆြာရ္တို႔အၾကားရိွ မုစ္လင္မ့္ဆက္ဆံေရးအေၾကာင္းကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏ေနရာမ်ားစြာ၌ ေဖာ္ျပထား၏။ ၄င္းတို႔၏ဆက္ဆံေရးမွာ တစ္အူတံုဆင္းညီေနာင္မ်ားထက္ပင္ အားေကာင္းခိုင္ၿမဲခဲ့သည္။ ယင္းေဖာ္ျပခ်က္မ်ားတြင္ အမ်ားနွင့္သက္ဆိုင္ေသာ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား နွင့္ တာဝန္ဝတၲရားမ်ား ပါဝင္ေနေပသည္။

(၃) အေရၿခံဳေၾကာင္သူေတာ္မ်ား
ဤမဒီနဟ္ကာလအတြင္း အေရၿခံဳေၾကာင္သူေတာ္ (မုနာဖစ္က္)မ်ားအေၾကာင္းကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က ဖြင့္ခ်ျပခဲ့၏။ ထိုလူစားမ်ားသည္ မုစ္လင္မ္အတိုင္းပင္ က်င့္သံုးေနထိုင္ၿပီး မုစ္လင္မ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္း စိမ့္ဝင္ေနရာယူထားၾက၏။ သို႔ရာတြင္ စင္စစ္၌ ၄င္းတို႔မွာ (မကၠဟ္ရိွ အာရပ္မုရွ္ရစ္က္မ်ားကဲ့သို႔ေသာ) အစၥလာမ့္ရန္သူမ်ားအား အလုပ္အေကြ်းျပဳၾက၏။

(၄) ေရွးက်မ္းရရိွသူမ်ား
တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္(ဆြ)နွင့္ မုစ္လင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတို႔သည္ မဒီနဟ္ရိွ ဂ်ဴး၊ ခရစ္ယာန္တို႔နွင့္ လူမႈေရး၊ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ား၌ ကူးလူးဆက္ဆံမႈ ျပဳခဲ့ၾက၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ) နွင့္ ေကာင္းကင္က်ေရွးက်မ္းရသူမ်ား၏ အျပန္အလွန္ ဘာသာေရးဒႆနဖလွယ္မႈဆိုင္ရာ အေၾကာင္းစာပိုဒ္ အေျမာက္အမ်ား လာရိွေပသည္။ ဤအုပ္စုနွစ္ရပ္၏ဆက္ဆံေရးကို မဒီနဟ္က်စူရဟ္မ်ား၌ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရေပမည္။

လူမႈဝန္းက်င္ထံသို႔ ေဒသနာသတင္းပို႔ေဆာင္ခ်က္
==========================
တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)မွ မိမိ၏လူ႔အဖဲြ႕အစည္းထံသို႔ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို နည္းလမ္း(၂)သြယ္ျဖင့္ ပို႔ခ်လက္ဆင့္ကမ္းေတာ္မူခဲ့၏။

(က) ရြတ္ဖတ္က်က္မွတ္ေသာ နႈတ္ေရးအစဥ္အလာ
တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္(ဆြ)သည္ ေကာင္းကင္တမန္ ဂ်ိဗ္ရီးလ္(အလိုင္)အကူအညီျဖင့္ ဝဟီဗ်ာဒိတ္မ်ားကို ဦးစြာမွတ္မိေအာင္ျပဳၿပီးေနာက္ မိမိေနာက္လိုက္သားတို႔အား သင္ၾကားေပးခဲ့၏။ ထိုေခတ္က အာေရဘီယံ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၌ နႈတ္ေရးဓေလ့ အလြန္က်ယ္ျပန့္ေခတ္စားခဲ့၏။ ကဗ်ာလကၤာမ်ား၊ ဇာတ္လမ္းပံုျပင္မ်ားကို အလြတ္မွတ္သားျခင္းသည္ အေျခခံပညာေရးစံနစ္ပင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ပညာတတ္တစ္ဦးဦးမွ စာေပအားျဖင့္မွတ္တမ္းတင္ျခင္း အစဥ္အလာဟူ၍ မရိွခဲ့ေခ်။
မုဟမၼဒ္(ဆြ)မွ ကုရ္အာန္ကို ဖတ္ၾကားသရဇၥ်ာယ္၍ သင္ၾကားပို႔ခ်ေလေသာအခါ ေဆြသဟာေတာ္မ်ားကလည္း နႈတ္ငံုက်က္မွတ္ေလ့သာရိွၾက၏။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အား ရသမွ် အလြတ္က်က္မွတ္ၾကရန္ ကိုယ္ေတာ့္မွာၾကားမႈကို ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဟဒီးဆ္္ေတာ္မ်ားတြင္ ေတြ႕ရေပသည္။ မုဟမၼဒ္(ဆြ)၏ေဆြသဟာအမ်ားစုတို႔မွာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏အစိပ္အပိုင္း အေျမာက္အမ်ားကို အာဂံုေဆာင္နိုင္ခဲ့ၾကျပီး တမန္ေတာ့္ၾကင္ရာေတာ္သံုးပါး အပါအဝင္ ေဆြသဟာအခ်ဳိ႕မွာမူ က်မ္းဂန္တစ္ေစာင္လံုး၏အာဂံုေဆာင္(ဟာဖိဇြ္)မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကကုန္၏။
တမန္ေတာ္ျမတ္ႀကီး(ဆြ)က ကုရ္အာန္နႈတ္ငံုရသူမ်ားအား အျခားသူတို႔ကိုလည္း ျပန္လည္သင္ၾကားေပးရန္ တိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ့၏။ အစၥလာမ္သာသနာ ပံ်႕နံွ႔က်ယ္ျပန့္လာရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ဤရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအသီးသီးထံသို႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ား ေစလြတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
အလြတ္ရေအာင္က်က္မွတ္ျခင္းသည္ ေန႔စဥ္ဝတ္ျပဳေသာ ဆြလာသ္ငါးႀကိမ္ရိွ ကုရ္အာန္ဖတ္ၾကားရသည့္ အစိပ္အပိုင္းမ်ားအတြက္ အၾကြင္းမဲ့အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါသည္။ စူရဟ္မ်ားစြာ အာဂံုေဆာင္ထားနိုင္ဖို႔လည္း လိုအပ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အာဂံုေဆာင္ျခင္းသည္ မုစ္လင္မ္တို႔၏လက္ေတြ႕ဘဝအတြင္း အေရးႀကီးက႑တစ္ရပ္အျဖစ္ ယေန႔ထက္တိုင္ေအာင္ တည္ရိွလာခဲ့ေပသည္။

(ခ) ေရးသားမွတ္တမ္းတင္မႈ အစဥ္အလာ
တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္(ဆြ)သည္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္ကာလအတြင္း ကိုယ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ကုရ္အာန္အားစုစည္းထားၾကရန္ ညႊန္ၾကားထားေတာ္မူခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ ကမၻာေပၚရိွ သာသနာ့က်မ္းဂန္အားလံုးအနက္ ၿပိဳင္စံရွား ေနာက္ဆံုးက်မ္းဂန္ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
ဟဒီးဆ္ေတာ္မ်ား၌ ေတြ႕ရသည္မွာ မဒီနဟ္ဝယ္ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)ထံပါးတြင္ ကေလာင္ရွင္ (စာေရးေတာ္)မ်ား (၂၉) ဦးအထက္ရိွခဲ့ၿပီး ၄င္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ လက္ခံရရိွသမွ်ေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မွန္သမွ်ကို ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ မည္သည့္အာယသ္၊ မည္သည့္စာပိုဒ္သည္ မည္သည့္စူရဟ္အနက္မွျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
အခ်ဳိ႔ေသာ အေနာက္တိုင္းရာဇဝင္ဆရာအခ်ဳိ႕က က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ တမန္ေတာ္ျမတ္၏ လက္ထက္ေတာ္အတြင္းမွာပင္ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ခဲ့မႈအေပၚ သံသယဝင္ေနခဲ့ၾက၏။ သို႔ရာတြင္ မုစ္လင္မ္တို႔၏ လက္ဦးသမိုင္းမွတ္တမ္းျဖစ္သည့္ ဟဒီးဆ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဤအခ်က္ကို ရွင္းလင္းစြာျပဆိုထားၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တမန္ေတာ့္လက္ထက္ကပင္ ကုရ္အာန္လက္ေရးမူပုရပိုက္မ်ား ရိွနွင့္ၿပီးေၾကာင္းကိုသာ လူအမ်ားက ယံုၾကည္လက္ခံၾကေလ၏၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကိုယ္၌ကလည္း မိမိသည္ လက္ေရးမူမွတ္တမ္းအေနနွင့္ ရိွနွင့္ေနခဲ့ေၾကာင္း ဤ႔သို႔သိေပးခ်က္ ရိွေနပါသည္။

ထိုက်မ္းဂန္ကို သန့္စင္မႈရိွၾကသူတို႔မွတစ္ပါး အျခားမည္သူမွ် မတို႔ထိၾကေလနွင့္။ ကုရ္အာန္ (၅၆း၇၉)

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

 July Yeyint

No comments:

Post a Comment

Note: only a member of this blog may post a comment.