========================
ပညာသည္ နွစ္မ်ဳိးရိွသည္။ တစ္မ်ဳိးမွာ နႈတ္လွ်ာေပၚ၌ တည္ရိွသည့္ ပညာျဖစ္သည္။ ၄င္းသည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္မွ လူသားတို႕အတြက္ ေပးအပ္ထားေသာ မွတ္ေက်ာက္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးမွာ နွလံုးသား၌ရိွေသာ ပညာျဖစ္သည္။ ဤပညာသာလွ်င္ အက်ဳိးျပဳေသာ ပညာ ျဖစ္၏။ ( သိရ္မိဇီ က်မ္း )
အၾကင္သူသည္ အသိပညာမ်ားျပားေသာ္လည္း ဟိဒါယသ္ မ်ားျပားမႈ မရိွလွ်င္ အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္နွင့္ ေဝးကြာမႈ မ်ားျပားလိမ့္မည္။ ( ဒါရိမီ က်မ္း )
တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)က '' ငါတမန္ေတာ္သည္ အသင္တို့အေပၚ ဒဂ်္ဂ်လ္ထက္ ဒဂ်္ဂ်လ္ မဟုတ္ေသာသူမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္သည္ '' ဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ တစ္စံုတစ္ဦးက ' ယာ-ရစူလုလႅာဟ္၊ မည္သည့္အရာပါနည္း '' ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားရာ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)က '' လူတို႕အား လမ္းမွားေအာင္ျပဳၾကမည့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား '' မိန္႕ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
( မုစ္နဒ္ အိမာမ္ အဟ္မဒ္ က်မ္း )
ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏အြမၼသ္အတြက္ ငါကိုယ္ေတာ္စိုးရိမ္သည္မွာ ပညာရွင္၏လဲြေခ်ာ္မႈ (နွင့္) မုနာဖစ္က္တို႕မွ ကုရ္အာန္အေပၚ အျငင္းပြါးလာေအာင္ အေၾကာင္းရွာမႈပင္ ျဖစ္သည္။
( ဆြဟီးဟ္ အိဗ္နု ဟစ္ဘၻားန္ က်မ္း )
အသင္တို႕သည္ ပညာရွင္မ်ားနွင့္ ပညာျပိဳင္ရန္၊ နလပိန္းတံုးမ်ားနွင့္ ေဆြးေနြးရန္၊ လူတို႕၏ မ်က္နွာမ်ား အသင္တို႕ဖက္ စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ရႈေစရန္(လူတို႕
ငါ၏အြမၼသ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မည့္သူမ်ားသည္ အက်င့္ပ်က္ ပညာရွင္ (နွင့္) ပညာမဲ့ အာဘိဒ္-တရားက်င့္သူမ်ား ျဖစ္လာအံ့။ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုးအရာသည္ ပညာရွင္၏ဆိုးယုတ္မႈ၊ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးအရာသည္ ပညာရွင္၏ေကာင္းမြန္မႈပင္ ျဖစ္သည္။ ( ဒါရိမီ က်မ္း )
အဗူ ဟုရိုင္ရဟ္ (ရႆိြ)မွ ဤသို႕ ဆင့္ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္။ ကြ်နု္ပ္သည္ ရစူလုႅာဟ္(ဆြ) ထံေတာ္မွ အိုးနွစ္လံုး(ပညာနွစ္မ်ုိး)ရရိွ
မုခ်ဧကန္ အသင္တို႕မွ ကြ်နု္ပ္၏ လည္ပင္းကို ျဖတ္ေတာက္ၾကမည္ျဖစ္အံ့။
( ဗုခါရီ က်မ္း )
က်င့္သံုးမႈ မရိွေသာ ပညာရွင္သည္ ေဆးဝါးအေၾကာင္းသာေျပာဆိုျပီး ေဆးမကုေသာ လူမမာနွင့္ လည္းေကာင္း၊ အစားအေသာက္၏အရသာကိုသာေျပာဆိုျပီ
အလားသ႑န္တူ၏။ အိဗ္နု မတ္စ္အူးဒ္ (ရႆိြ)
ပညာ ဟူသည္ ရိဝါယသ္(ဆင့္ျပန္မႈ)မ်ားျပားျခင
အိဗ္နု မတ္စ္အူးဒ္ (ဝါ) အဗ္ဒုလႅာဟ္ ဗင္န္ မတ္စ္အူးဒ္ (ရႆိြ)
လူတို႕မွ ေမးလာသမွ် အေျဖေပးသူသည္ အရူးသာ ျဖစ္သည္။
အိဗ္နု မတ္စ္အူးဒ္ (ရႆိြ)
လူပုဂၢိဳလ္ထံမွ အမွန္တရား မသိနွင့္။ အမွန္တရားကိုသိျပီး အမွန္တရားရိွသူကိုသာ သိၾကကုန္။ အလီ ဗင္န္ အဗီသြာလစ္ဗ္ (ရႆိြ)
သူေတာ္ေကာင္းတို႕၏နွလံုးသည္းပြတ
ပညာသည္ အသင့္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္၏၊
ပစၥည္းဥစၥာကမူ အသင္က ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးရ၏။ ပညာသည္ အသံုးျပဳယင္း တိုးပြါးလာ၏၊
ပစၥည္းဥစၥာကမူ သံုးစဲြယင္း ေလ်ာ့နည္းသြား၏။
ပညာသည္ အဆံုးအျဖတ္ေပးသူ ျဖစ္၏၊
ပစၥည္းဥစၥာကမူ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံယူရ၏။
ပညာရွင္သည္ ကြယ္လြန္ေသာ္လည္း ရွင္သန္က်န္ရစ္၏၊ပစၥည္းဥစၥာရွင္
ပညာရွင္တစ္ပါးလဲြေခ်ာ္ေသာအခါ ကမာၻေလာကသည္လည္း လိုက္၍ လဲြေခ်ာ္သည္။ အုမရ္ ဗင္န္ အလ္ခသြ္သြာ့ဗ္ (ရႆိြ)
အို - ငါ့သား၊ ငါသည္ ဝဝဖီးဖီး မုနာဖစ္က္ အျဖစ္ေသဆံုးရျခင္းထက္ ပိန္လိန္ခ်ည့္နဲ့ေသာ မုအ္မင္န္ အျဖစ္ ေသဆံုးရျခင္းကို ပိုမို နွစ္သက္၏။ စအဒ္ ဗင္န္ အဗီဝကၠာ့ဆြ္ (ရႆိြ)
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.